Dla wielu niepojęte, dla innych zupełnie naturalne. Czym jest miłość do gwiazdy fascynacja i pociąg do gwiazdy: aktora czy muzyka, jak daleko sięga granica tego uwielbienia, i czy można to traktować jako coś normalnego? Oczywiście, że tak, ale w pewnym wieku może przybrać to niebotyczne rozmiary, wręcz histerii, nieograniczonego, bezkrytycznego uwielbienia. Do takiej osoby nie dochodzą sygnały racjonalne, uda się za swoim idolem wszędzie, będzie go zawsze bronić, tak jakby ta osoba była pozbawiona wad.

Dla ludzi, którzy nie czują i nigdy nie czuli takiego stanu, uwielbienie na przykład takich ikon popkultury jak Elvis Presley jest, co najmniej niezrozumiałe. Ludzie wtedy traktują artystę jak herosa, który stoi wyżej od wszystkich, co może jej na więcej pozwolić, bo więcej wie, widzi, czuje, więcej ma przymiotów niż zwykli ludzie. Gdy dochodzi do wylewania emocji tak naprawdę nie ma granic, można – jak w tym wypadku – kochać bezgranicznie lub tak samo nienawidzić.

Takie uwielbienie jest mocno widoczne wśród nastolatków. Czy to rock, metal lub rap plakaty i obrazy (obrazy idoli muzyki) ozdabiają ich ściany, nieważne – czy to rock, metal, rap opaski na głowach noszą , w zeszytach widnieją teksty i zdjęcia ulubionego artysty. W tematach między nimi przewija się ciągle ukochana gwiazda. Trzeba przyznać, że najbardziej emocjonalnie podchodzą do tego młode dziewczyny.

Współczesna gwiazda – Justin Bieber, jest obiektem ich fascynacji, wręcz bożek, do którego modliłyby się, gdyby mogły. To nie rock, metal czy rap, ale pasy (opaski dla metala) z jego podobizną noszą. To lekki pop, lecz gwiazdeczka zachowuje się jak rozkapryszony dzieciak, któremu przydałaby się lekcje dobrych manier.

Interesuje Cię opublikowany w tym portalu artykuł? Kliknij zatem poza tym ten link oraz przeczytaj więcej (https://www.dominikkania.pl/) na opisywany problem.

To zresztą marketing, biznes, dobrze sprzedają się, podobnie jak w rocku, metalu czy rapie, poduszki, pościele, gadżety z jego podobizną.

Można powiedzieć, młody wiek, z tego się wyrasta, ale czy na pewno? Czy przypadku Michaela Jacksona czy omawianego wcześniej Elvisa Presleya nie nauczyły nas, że uwielbienie tłumów dla jakiegoś artysty nie zna granic wieku? Podobnie mogą go adorować zamożni i biedni, czarni i biali, kobiety i mężczyźni. Wychodzi na to, że mamy głęboko zakodowana potrzebę wyrażania swojego uwielbienia dlainnego człowieka, który jest niedostępny, a w jakiś sposób wyraża to, co czujemy.